Gatunek eurosyberyjski, rozprzestrzeniony w Europie od południowych prowincji Fennoskandii oraz Karelskiej ASRR przez całą środkową część kontynentu aż do Francji, północnej części Włoch i Jugosławii oraz: Grecji, ponadto notowany z Syrii. W Europie środkowej uważany za relikt lasów pierwotnych, wszędzie rzadko, przeważnie pojedynczo znajdowany, w niektórych krajach nie notowano znalezisk w bieżącym wieku. W Polsce jest chrząszczem rzadko i sporadycznie spotykanym, znanym z nielicznych stanowisk w pięciu krainach. Spotyka się go w starych drzewach liściastych, zwłaszcza dębach, bukach, wierzbach i topolach, na szwedzkiej wyspie Sandön również w trocinach pod korą zmurszałej sosny. Rozwój odbywa się w chodnikach larw chrząszczy podkorowych i drewnożernych, zwłaszcza kózek (Cerambycidae), kołatków (Anobiidae), kapturnikowatych (Bostrychidae) i korników (Scolytidae). Larwa, jako pasożyt zewnętrzny na larwach chrząszczy, na skutek sposobu życia ma odmiennie wykształcone żuwaczki niż inni przedstawiciele omawianej rodziny. Przepoczwarczenie następuje w kokonie o dwu powłokach utkanych przez larwę. Młoda generacja ukazuje się w maju lub czerwcu. Cykl rozwojowy trwa prawdopodobnie dwa lata, gdyż znajdowano larwy dojrzałe oraz imagines wczesną wiosną po przezimowaniu.