Gatunek borealnoalpejski, w obszarze północnym swego areału występuje w Fennoskandii, Karelii, na Półwyspie Kola i Syberii, a najdalej na wschód wysuniętym stanowiskiem jest Krasnojarsk w RFSRR. Znany ponadto z reliktowego stanowiska w Puszczy Białowieskiej. W południowym obszarze zasiedlenia notowany z izolowanych, nielicznych stanowisk w Alpach austriackich i niemieckich, Pirenejach, Francji, Szwajcarii, Włoszech północnych i Siedmiogrodzie. Wiele danych o występowaniu w tych obszarach opiera się na jednorazowych znaleziskach w ubiegłym stuleciu i można sądzie, że w niektórych krajach ten reliktowy gatunek wyginął. W Polsce chrząszcz mało znany, wykazywany z Puszczy Białowieskiej na podstawie jednego znaleziska sprzed około 40 lat. Zasiedla obumierające lub martwe, ale stojące drzewa, głównie świerki, rzadziej brzozy, olchy i dęby. Występuje pod odstającą korą, w zmurszałym drewnie i w chodnikach larw kózek (Cerambycidae) i kołatków (Anobiidae). Cykl rozwojowy, co najmniej, dwuletni. Larwy żerują na ekskrementach, mączce drzewnej i trocinach powstałych z żeru larw owadów drewno- i próchnożernych. Przepoczwarczenie następuje w sierpniu i jesienią. Postacie dojrzałe zimują.