Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Ceutorhynchus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 81
C
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Cucujiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Curculionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Curculionidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Ceutorhynchinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Ceutorhynchiniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Ceutorhynchusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Ceutorhynchus pulvinatus L. Gyllenhal, 1837
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1046003    kod taksonu: 5555
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2011a checklist: M. Wanat
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Ceutorhynchus pulvinatus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 237
  • Publikacje: 63
  • Kolekcje: 9
  • Autorzy publikacji: 46
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Gatunek rozprzestrzeniony w prawie całej Europie (z wyjątkiem północnych obszarów Fennoskandii), sięgający na wschód po Syberię, Mongolię, Afganistan i Azję Mniejszą. W Polsce, chociaż nie jest znany z wielu krain, występuje prawdopodobnie na całym obszarze z wyjątkiem wyższych partii górskich. Zasiedla pastwiska, ugory, skarpy, pobrzeża dróg, śmietniska, miejsca o charakterze ruderalnym oraz wzdłuż murów i płotów. Jako rośliny żywicielskie tego ryjkowca są wymieniane w piśmiennictwie: stulicha psia — Descurainia sophia (L.) Webb, stulisz lekarski — Sisymbrium officinale (L.) Scop. i stulisz gładki — S. irio L. Samica składa jaja do łuszczynek w czerwcu. Larwy żerują na niedojrzałych nasionach, a przepoczwarczają się w glebie. Nowe pokolenie pojawia się z końcem lipca i na początku sierpnia.

Zewnętrzne źródła danych