Gatunek rozprzestrzeniony w zachodniej, południowej i środkowej części Europy, docierający na północ do Wysp Brytyjskich, Danii i południowej Szwecji. Drążyn czarny zasiedla w Polsce głównie stanowiska na niżu i wyżynach, rzadziej na podgórzach. Występuje na polach, ugorach, pastwiskach, przydrożach, na miejscach ruderalnych, w rowach oraz wzdłuż murów i płotów. Postacie dojrzałe pojawiają się na roślinach w kwietniu i przeżywają do lipca. Jako rośliny żywicielskie są podawane różne gatunki krzyżowych (Cruciferae), jak kapusta warzywna — Brassica oleracea L., gorczyca polna — Sinapis arvensis L., rzodkiew zwyczajna — Raphanus sativus L., rzodkiew świrzepa — R. raphanistrum L., stulisz lekarski — Sisymbrium officinale (L.) Scop., stulisz pannoński — S. altissimum L., rukiew nadmorska — Cacile maritima Scop., pszonak drobnokwiatowy — Erysimum cheiranthoides L., pszonak jastrzębiolistny — E. hieraciifolium L., dwurząd murowy — Diplotaxis muralis (L.) Dc, lak pospolity — Cheiranthus cheiri L. i lewkonia letnik — Matthiola incana (L.) R. Br. Samice w początkach kwietnia składają jaja na podstawie łodygi. Larwy wylęgają się po około dwóch tygodniach i żerują w szyi korzeniowej i w korzeniach do końca czerwca, następnie przepoczwarczają się w miejscu żerowania. Imagines pojawiają się od połowy lipca do połowy sierpnia, później odbywają hibernację zimową. Niekiedy larwy wyrządzają szkody w uprawach różnych roślin krzyżowych.