Gatunek o słabo poznanym rozsiedleniu, notowany z Grecji, Bułgarii, Jugosławii, Austrii, Słowacji, południowej części Francji i Algierii. Wszędzie spotykany bardzo rzadko i sporadycznie. W Polsce dotychczas jeszcze nie stwierdzony: ogólnikowe wzmianki o występowaniu w Galicji opierają się zapewne na danych spoza obecnych granic naszego kraju. Postacie dojrzałe poławiano w lipcu. Larwy żyją pod korą obumierających lub ściętych pni i gałęzi jodeł i świerków.

Gatunek górski, opisany z Sarajewa w Hercegowinie; notowany z północno-zachodnich Włoch, Chorwacji, Bośni, Austrii Dolnej, Styrii, Słowacji i Bułgarii. W Polsce wykazany w trzech krainach z kilku stanowisk górskich, z których w ogólnym zasięgu najdalej na północ wysunięte występuje w Górach Świętokrzyskich. Zasiedla dobrze zachowane naturalne bory jodłowe, docierając do 1700 m n.p.m. Postacie dojrzałe pojawiają się od połowy maja, najliczniej występują w drugiej połowie czerwca, poławiane są do wczesnego sierpnia. W dni słoneczne chrząszcze nadlatują na osobno leżące, świeżo ścięte jodły, Mody i pieńki, najczęściej opadają dolne, dobrze nasłonecznione części pnia. Samice składają jaja wkrótce po wylęgu. Larwy żerują pod cienką i grubą korą lub w korze umierających lub martwych gałęzi, konarów i pni starych jodeł, zwłaszcza jodły pospolitej — Abies alba L. Bogatek ten o słabo poznanej jeszcze biologii z powodu rzadkości występowania nie jest uważany u nas za szkodnika.