Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Ceutorhynchus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 81
C
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Cucujiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Curculionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Curculionidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Ceutorhynchinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Ceutorhynchiniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Ceutorhynchusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Ceuthorhynchus napi L. Gyllenhal, 1837
PL
TAK
status nazwy: synonim
BioMap ID: 1047262   
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2011a checklist: M. Wanat
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Ceuthorhynchus napi - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 83
  • Publikacje: 20
  • Kolekcje: 4
  • Autorzy publikacji: 19
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): 2

Opis taksonu
Gatunek zamieszkujący głównie zachodnią i środkową część Europy; notowano go ponadto z Danii, Karelii, Algierii i Maroka. W Polsce pospolity, rozprzestrzeniony od Bałtyku aż po Tatry, z niektórych krain wielokrotnie notowany przez licznych autorów. Chowacz brukwiaczek jest jednym z najgroźniejszych szkodników rzepaku; może również wyrządzać poważne szkody w uprawach różnych odmian kapusty. Żyje także na innych dziko rosnących gatunkach krzyżowych — Cruciferae. Jako rośliny żywicielskie tego chowacza wymieniane były w piśmiennictwie: kapusta rzepak — Brassica napus L., kapusta polna — B. campestris L., kapusta warzywna — B. oleracea L., rzodkiew świrzepa — Raphanus raphanistrum L. i stulisz lekarski — Sisymbrium officinale (L.) Scop. Ponadto postacie dojrzałe spotykano na polach, miedzach, pastwiskach, przydrożach, rumowiskach, śmietniskach i pobrzeżach wód na takich krzyżowych, jak pieprzycznik przydrożny — Cardaria draba (L.) Desv., stulicha psia — Descurainia sophia (L.) Webb, stulisz pannoński — Sisymbrium altissimum L., stulisz Loesela — S. Loeselii L., czosnaczek pospolity — Alliaria officinalis Andrz. i rzepicha ziemnowodna — Rorippa amphibia (L.) Bess. Bionomia i cykl rozwojowy tego chowacza są dokładnie poznane. Postacie dojrzałe po opuszczeniu kryjówek zimowych pojawiają się na roślinach wczesną wiosną. Odżywiają się liśćmi, wygryzając w nich okienkowate otwory. Od około połowy marca do początku czerwca samica składa przeciętnie 30 jaj do komór wygryzionych w łodygach, po jednym do trzech jaj do jednej komory, której otwór zamyka wydzieliną. Larwa żeruje w rdzeniu łodyg, bocznych pędów i ogonków liściowych, powodując na nich zgrubienia. Przepoczwarczenie następuje w maju-czerwcu w glebie na głębokości 2-8 cm w otoczce utworzonej przez larwę z cząstek ziemi. Postać dojrzała ukazuje się po 14-20 dniach i pozostaje w otoczce do jesieni, następnie pojawia się na powierzchni i poszukuje kryjówek zimowych.

Zewnętrzne źródła danych