Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Cucujiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Tenebrionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Zopheridaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Zopherinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Pycnomeriniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Pycnomerusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
gatunek: Pycnomerus terebrans (Olivier, 1790)
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1020855    kod taksonu: 3686
taksonomia sprawdzona: TAK
Polska Czerwona Lista: EN
 

źródło nazw: Löbl et Smetana 2008 checklist: R. Królik
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Pycnomerus terebrans - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 76
  • Publikacje: 27
  • Kolekcje: 7
  • Autorzy publikacji: 30
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Gatunek ciepłolubny, zaliczany do reliktów lasów pierwotnych, zasiedlający głównie Europę Południową i sporadycznie spotykany na nielicznych stanowiskach w środkowej części Europy. Donoszono też o jego złowieniu na Kaukazie i w Iranie. W Polsce należy do wielkich rzadkości — notowano go dotychczas z kilku stanowisk na Śląsku, przy czym większość danych o rozsiedleniu oparta jest na znaleziskach sprzed około stu łat; poza tym jest znany z jednego okazu znalezionego w ubiegłym wieku (8 VII 1874) w Janowie Lubelskim. Stosunkowo niedawno (15 VII 1961), również tylko jeden osobnik, został odkryty na Bielanach w Warszawie (B. Burakowski*); chrząszcza tego i kilka innych gatunków myrmekofilnych, jak Scydmaenus helwigii (Herbst), Batrisodes delaporti (Aubé), Thoraeophorus corticinus Motsch. i Rhopalocerus rondani (A. Villa et J. B. Villa), znaleziono w spróchniałym drewnie z dziupli graba zasiedlonego przez mrówki Lasius brunneus (Latr.). Według danych z piśmiennictwa spotykano go w ciągu całego roku, ale optimum występowania notowano w czerwcu i lipcu zamieszkuje on stare drzewa liściaste, jak dąb, buk, grab, wierzba, topola, olcha, brzoza, orzech i dzika grusza. W drzewach tych ma występować w gnijącym czerwono lub brunatnawo drewnie zasiedlonym przez, mrówki Lasius brunneus (Latr.). Znajdowano go też pod odstającą korą niektórych z wymienionych drzew oraz w chodnikach drewnożerców. Osobiście znaleziono tego chrząszcza w but wiejącym, wilgotnym drewnie, które na skutek procesu rozkładu przybrało barwę białą i żółtawą (Warszawa-Bielany, w dziupli graba) oraz w spróchniałym drewnie szarożółtawym (Bułgaria, Albena nad Morzem Czarnym, 15 IX 1972, w dziupli przy podstawie pnia jesiona, 7 okazów, przy czym trzy niedobarwione, w sąsiedztwie mrówek oraz w towarzystwie kilku imagines Dechomus sulcicollis (Germar)) (B. Burakowski*). Wymagania pokarmowe nie są dobrze poznane; niektórzy autorzy przypuszczają, że omawiany chrząszcz jest drapieżcą żywiącym się drobnymi bezkręgowcami, inni zaś, że jest on sapromyeetofagiem albo ksylo-mycetofagiem.

Zewnętrzne źródła danych