Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Cantharis — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 25
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Elateriformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Elateroideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Cantharidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Cantharinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Canthariniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Cantharisrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  12. Cantharispodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Cantharis (Cantharis) terminata F. Faldermann, 1835
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1016074    kod taksonu: 2927
taksonomia sprawdzona: TAK
Polska Czerwona Lista: EX?
 

źródło nazw: Löbl et Smetana 2007 checklist: M.A. Mazur
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Cantharis terminata - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 24
  • Publikacje: 16
  • Kolekcje: 3
  • Autorzy publikacji: 15
  • Ilustracje (ikonografia): brak
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Występuje na górzystych obszarach północnych Włoch, Belgii, Francji, Szwajcarii, środkowej i południowo-wschodniej części Europy, wykazywany też z Kaukazu. Na ogół wszędzie jest spotykany lokalnie, rzadko i sporadycznie. Mimo opisania tego gatunku z Polski, jest on u nas bardzo rzadko notowany — znany jest tylko z czterech krain. Zamieszkuje podgórza i tereny górskie do wysokości około 1900 m n.p.m. Jest poławiany na łąkach leśnych, zwłaszcza na kwiatach roślin baldaszkowatych. Pojawia się w kwietniu i występuje do sierpnia, najczęściej w maju i czerwcu.
Brak okazów dowodowych z Zakopanego i Pienin. Gatunek został opisany na podstawie okazów z góry Borowej w Czarnych Górach koło Wałbrzycha, a nie z Czarnej Góry koło Snieżnika Kłodzkiego jak podano w Katalogu (Burakowski i in. 1985). Jest jednym z najrzadszych gatunków w naszej koleopterofaunie. Biologia nieznana. Gerhardt (1910) podaje, że był łowiony na śródleśnych polanach, na kwiatach roślin baldaszkowych.
Znany z nielicznych stanowisk na Słowacji, z Czarnohory (Roubal 1936, Havelka 1964) i z Pradziada w Czechach (Reitter 1870). Podawany także z gór Europy środkowej i Kaukazu.

Zewnętrzne źródła danych